Ιερά Μονή Αντίνιτσας -επεισόδιο με ληστές 1852

 Ιερά Μονή Αντίνιτσας 

 επεισόδιο με ληστές το 1852

Ιερά Μονή Αντίνιτσας
kalamakilamias

 Κατ’ άλλους στις 1680 και κατ’ άλλους στις 1781 Σεπτεμβρίου 1852 το παραμεθόριο χωριό της Γλύφας στη Φθιώτιδα γνώρισε την καταστροφή και τη βαρβαρότητα των ληστοσυμμοριών των αρχιληστών Αναστασίου Καλαμάτα, Γεωργίου Κυριάκου, Σωτήρη Σκαμπάρδονη και Κελεπούρη. 

Οι αρχιληστές αυτοί μαζί με άλλους ληστές που ανέρχονταν συνολικά στους 2782 και κατ’ άλλους στους 3283 εισήλθαν στο χωριό, παρουσιαζόμενοι ως μεταβατικό απόσπασμα, γιατί προπορεύονταν τρεις ληστές ντυμένοι χωροφύλακες και άλλοι πέντε ακολουθούσαν φέροντας στα φέσια τους το ελληνικό στέμμα.

 Οι κάτοικοι όμως του χωριού (ήταν πενήντα οικογένειες84) μόλις τους αντιλήφθηκαν, άλλοι εγκατέλειψαν το χωριό και άλλοι οχυρώθηκαν στα σπίτια τους και άρχισαν να πυροβολούν τους ληστές, σκοτώνοντας ένα ληστή και τραυματίζοντας το λήσταρχο Κελεπούρη και κάποιον άλλο ληστή. Τους σώθηκαν όμως τα πολεμοφόδια και οι ληστές βρήκαν την ευκαιρία και πλησιάζοντας στα σπίτια άρχισαν να βάζουν φωτιά σ’ αυτά.

 Οι κάτοικοι απειλούμενοι από τις σφαίρες και από τη φωτιά των ληστών πηδούσαν έξω από τα παράθυρα των σπιτιών τους και βρίσκονταν στη διάκριση των επιτιθεμένων86. Ο απολογισμός ήταν φοβερός. Πολλοί οι νεκροί και οι τραυματισμένοι στο χωριό. Έντεκα νεκροί, οι περισσότεροι απανθρακωμένοι ή φοβερά ακρωτηριασμένοι, και άλλοι πληγωμένοι87.

 Κατά την εφημερίδα «Αθηνά» οι νεκροί ανέρχονταν σε δέκα πέντε88, ενώ κατά την εφημερίδα «Αιών» σε δέκα τέσσερις89, και φυσικά τεράστιες οι υλικές καταστροφές των κατοίκων. Η ληστεία στην Επαρχία της Φθιώτιδας 481 Οι ληστές αφού λαφυραγώγησαν το χωριό, φόρτωσαν τη λεία τους σε εννιά ημιόνους που πήραν από το χωριό και ανενόχλητοι αναχώρησαν για το Τουρκικό. 

Στις 18 Σεπτεμβρίου 1852 οι ληστές πήγαν στο παραμεθόριο χωριό της Βρύναινας στο Τουρκικό και διαμοίρασαν τα λάφυρά τους με το δερβέναγα του Αλμυρού Χατζή Μουχτάρη και τους άντρες του! Όταν συναντήθηκε στην παραμεθόριο ένας Έλληνας αξιωματικός με το δερβέναγα Χατζή Μουχτάρη και διαμαρτυρήθηκε για τα επεισόδια της Γλύφας και την υπόθαλψη των ληστών από το μέρος του, απάντησε: «Και αι δικαί μας γυναίκες εφόρεσαν εξ αιτίας σας κατά το παρελθόν τα έτη μαύρες μπόλιες εις τα κεφάλια, τώρα φορούν και αι δικαί σας, είμεθα ίσια»

. Γιατί όμως οι ληστές διέπραξαν τις φοβερές αυτές θηριωδίες στο παραμεθόριο χωριό της Γλύφας; 

Τα συνταρακτικά αυτά γεγονότα έρχονται ως απόρροια του επεισοδίου που συνέβη στη Μονή της Αντίνιτσας κατά τον ετήσιο εορτασμό της μονής. 

Ας δούμε όμως αναλυτικότερα τα σχετικά γεγονότα. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1852, στη θρησκευτική πανήγυρη της μονής είχε συρρεύσει πλήθος προσκυνητών και από τις δύο επικράτειες γύρω στους 4000 Χριστιανούς. Ο Νομάρχης Φθιωτιδοφωκίδας Α. Ζυγομαλάς, ο μοίραρχος του Νομού και άλλες επίσημες στρατιωτικές και πολιτικές αρχές της Λαμίας με μικρή φρουρά χωροφυλάκων τίμησαν τον εορτασμό της μονής με την παρουσία τους.

 Την πανήγυρη όμως επισκέφτηκε και μια ομάδα Τουρκαλβανών από τον παρακείμενο τουρκικό σταθμό του Δερβέν Φούρκα υπό τον Ρεσίτη. Ένας όμως από τους άντρες του Τουρκαλβανού σταθμάρχη Ρεσίτη επιχείρησε να εισέλθει στο ναό οπλισμένος, αλλά εμποδίστηκε από τους προσκυνητές. Ύστερα από γνώστη του συμβάντος και εντολή του Νομάρχη και του μοιράρχου συνελήφθη ο ταραχοποιός από ένα χωροφύλακα. 

Ο συλληφθείς οπλοφόρος ήταν ο ληστής Δημήτριος Ματσούκας από το Μακρολείβαδο, ληστής από το 1843, εις βάρος του οποίου εκκρεμούσαν καταδικαστικές αποφάσεις από τα ελληνικά δικαστήρια. Ο Ρεσίτης διαμαρτυρήθηκε για τη σύλληψή του, αλλά τελικά πείστηκε ότι έπρεπε να συλληφθή, γιατί βρέθηκε σε έδαφος της ελληνικής επικράτειας: «Ούτω πεισθέντες (οι Αλβανοί) εδόθησαν οι στρατιώται αμφοτέρων των μερών εις διασκέδασιν». 

Το απόγευμα όμως που ο Νομάρχης με την ακολουθία του έφυγε από τη μονή κατευθυνόμενος προς τη Λαμία, σε μια στενωπό τους αιφνιδίασε ο Τουρκαλβανός Ρεσίτης με 50 άντρες μεταξύ των οποίων ήταν και πολλοί ληστές, απειλώντας και φωνάζοντας ή μας δίνετε το σύντροφό μας Ματσούκα ή κάνουμε χρήση των όπλων μας.

 Ο Νομάρχης δεν έχασε την ψυχραιμία του και, αφού άφησε τους χωροφύλακες να φυλάττουν τον αιχμάλωτο Ματσούκα, πλησίασε τους Τουρκαλβανούς συνοριοφύ λακες και τους εξήγησε ότι δεν μπορούσε να απελευθερώσει τον σύντροφό τους, γιατί συνελήφθη σε ελληνικό έδαφος και κάτι τέτοιο θα εξέθετε την Κυβέρνησή του. 

Έτσι αποφεύχτηκε η συμπλοκή και ο Νομάρχης με τη συνοδεία του επέστρεψε πάλι στη μονή και από άλλο μονοπάτι κατέβηκε στη Λαμία.

 Ο Δημήτριος Ματσούκας ήταν για πολλά χρόνια διαμέσου των συγγενών του στο Μακρολείβαδο ο κατάσκοπος του ληστάρχου Καλαμάτα, ο οποίος συνεργαζόταν με τη σειρά του με το δερβέναγα Νουρένμπεη Κονίτσα. Παίρνοντας εκδίκηση οι ληστές για τη σύλληψη του Ματσούκα, κατέστρεψαν το παραμεθόριο χωριό της Γλύφας